陆游（1125—1210），字务观，号放翁。汉族，越州山阴（今浙江绍兴）人，南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶，高宗时应礼部试，为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀，投身军旅生活，官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首，内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。 陆游的古诗词
yǔ jī sì nán yǒu shěn shì xiǎo yuán sì shí nián qián cháng tí xiǎo què bì jiān ǒu
禹迹寺南有沈氏小园四十年前尝题小阕壁间偶
fēng yè chū dān hú yè huáng, hé yáng chóu bìn qiè xīn shuāng.
枫叶初丹槲叶黄，河阳愁鬓怯新霜。
lín tíng gǎn jiù kōng huí shǒu, quán lù píng shuí shuō duàn cháng! huài bì zuì tí chén mò mò, duàn yún yōu mèng shì máng máng.
林亭感旧空回首，泉路凭谁说断肠！坏壁醉题尘漠漠，断云幽梦事茫茫。
nián lái wàng niàn xiāo chú jǐn, huí xiàng chán kān yī zhù xiāng!
年来妄念消除尽，回向禅龛一炷香！
